Ab Ve Kemalist Düşünce (2)

6 ^0_C

İstanbul

Ramazan Demir

12 Haziran 2022 Pazar

Ab Ve Kemalist Düşünce (2)

Cumhuriyet hükümetlerinin en büyük hatası Atatürk’ün gösterdiği bu hedefe doğru ilerlememek oldu. Yani, yetişen yeni nesillerin yeterince ve doğru olarak eğitilmemiş olmasıdır. Şu anda ne kadar sıkıntımız varsa “cehalet” zilletinden kaynaklanan zorlukların eseridir… Tarihin en uzun ömürlü devletini, Osmanlı imparatorluğunu, cehaletten kaybettik. Bunu Atatürk çok iyi biliyordu. Savaş meydanlarında kazanılan savaşın, sadece hür ve müstakil millet olarak yaşamanın ilk aşamasını oluşturmaktaydı. Esas savaş, milli mücadele cehaletle yapılacak olan savaştır. Cehaleti yenerek muasır (çağdaş) medeniyet üzerine çıkmanın ancak mümkün olabileceğini işaret etti.

Ne için cumhuriyet hükümetleri eğitime ağırlık vererek görevlerine devem etmedi?

Sorulacak ve cevabı aranacak soru bu.

Güneydoğu-Doğulu, Türk-Kürt vatandaşlar 1936da karakol komutanlarına yalvardılar: “…komutanım… komutanım… biz de Gazi’nin kurduğu bu cumhuriyetin evlatlarıyız. Biz de kurtuluş savaşında bu vatan için mal-can-evlat-torun verdik, yerli ve yabancı düşmana karşı göğsümüzü siper ettik… Vatan toprağını Gazi’nin önderliğinde düşmandan temizledik… Ham dolsun… Ne olur bize de okul, bize de okul… bize de yol yapın, su getirin…bizi ağanın zulmünden kurtarın…” demişlerdi.

Cumhuriyet Hükümetleri bu sesleri, feryatları duymadı, duymazlıktan geldiler…

Doğu Anadolu’yu tabiatın acımasız şartlarına, Güneydoğu’yu da vicdanı kıt feodalizme teslim ettiler…

Cumhuriyetin bu dönemlerinde yeterince isler iyi gitmedi…

Çare olarak “milli etiketli” bir model yaratmak istediler…

Köy enstitüleri kuruldu. Türk halkının kurtuluş kapısıydı; köy çocuklarının okumalarını sağlayacak kurumlardı. Bu okullarda yetişen, eğitilen fakir Anadolu köylüsünün, halkının çocukları yine bildiği köy hayatına dönerek öğrendiklerini köye, köylüye uygulayarak köyü-köylüyü uyandıracak, aydınlatacak, kalkındıracaktı…

Model çok iyi düşünülmüştü. Unesco, köy enstitü modelini “Türk Eğitim Modeli” olarak tanımlayacak ve dünyaya tanıtacaktı…

Ancak bu rüya çok uzun sürmedi maalesef…

Orada yapılan bir yanlış, yolsuzluk bütün kurumlara mal edildi, okulları kapatıldı. Yapılan yanlışları düzeltmek, kirlilikleri temizlemek varken, neden kapatıldığı halâ tartışmalıdır… Kimine göre, ”... yok efendim kominizim girmiş okullara… yok efendim ahlâksızlık yapılıyormuş…”

Ve köy çocukları yine sahipsiz ve cahil kaldılar.

Okutmadığımız köylerin çocuklarını Almanya’ya gönderdik, onların gönderdiği dövizle bütçe açıklarını kapattılar… Cahil bırakılanların çocukları döviz makinesi olarak algılandı…

Çare nedir?

Öncelikle eğitimde millî hedeflerin konulması gerekir. Bu da, millî ideal ile mümkündür. Ana temeli olmayan binanın çatısı olur mu? Dolayısıyla eğitim sisteminde de millî hedefleri olmuyor. Bu hedeflere uygun gençleri eğitemediğimiz için, yolumuzda sürekli yalpalamalar yapıyoruz... İyi eğitim veremediğimiz için bu durumlara düştük...

Bilgi olmadan düşünce olmaz; düşünce olmadan fikir olmaz… Fikir olmadan tasarı, plan, program olmaz ve sonuçta üretim olmaz… Çünkü, bilgi sahibi insan iş üretir, ekonomiyi de ortaya çıkarır. Bugünkü egemen zihniyet, “…önce ekonomi kazanalım paramız olsun, ondan sonra eğitime ağırlık veririz…” deniliyor… Ve buna da “akılcılık” yöntem denmekteymiş… Bunun neresinde akılcılık Allah Kitap aşkına?...

Durumdan da anlaşılacağı üzere, hâlâ Gazi Ata’nın gösterdiği hedeflere yanaşamadık. Çağdaş eğitimli insan yetiştiremedik. Anadolu köylüsünün çocukları hâlâ okula gidemiyor. Sözde temel eğitimi sekiz yıla çıkardık; taşımalı eğitime-öğretime başladık, fakat birçok köy okulu az öğrenci ve öğretmensizlikten kapalı. Bu yerleşim yerlerinde yaşayan en az 5-10 okul yaşındaki çocuk okuldan mahrum kalmakta… Özellikle Doğu ve Güneydoğu illerine bağlı köy ve mezraların okullarının tamamına yakını kapalı ve başta kız çocukları olmak üzere eğitimden mahrum bırakılmaktadır. Bu sorunu gören ve duyan siyasi irade ortada yok…

Eskiden Anadolu’nun herhangi bir yöresine “politikacı” gittiğinde, halk iş için fabrika, yol, su isterdi… Şimdilerde ise halk “üniversite” istiyor… Aslında istenen “üniversite” eğitim düzeyini yükseltmek, kendini geliştirmek amacından çok yöreye ekonomik girdi sağlamak… Örneğin bir kasabada açılan bir meslek yüksek okulun en az beş yüz öğrencisi düşünüldüğünde, kasabaya girecek aylık girdi yaklaşık 5 milyardır. İşte vatandaş yöresine bunun için üniversite istiyor. Şehir merkezinde 30 bin öğrencisi olan bir Anadolu üniversitesinin getireceği ekonomik rantı varın siz hesaplayınız. Ülkenin her tarafına üniversite açmak doğru değil… Üniversite ekonomik rant kapısı olarak düşünülmemelidir. Eğitimi yapacak öğretim üyesi yetiştirmeden üniversite açarsanız olmaz. Neden olamayacağını açıklayalım; Anadolu üniversitelerinde yetişen mezun gençler, büyük illerdeki üniversite mezunlarıyla eşit haklara sahip değiller... Baştan itibaren bir adaletsizlik var. Anadolu üniversitelerin mezunu gençler, eleman arayan bir meslekte iş bulamayacaklar; çünkü aynı diplomaya sahip daha iyi yetişmiş, kalifiye, dil bilen, bilgi ve görgüsü yerinde, olabildiğince donanımlı rakipleri karşısında düşük şansa sahipler… Ve üniversite mezunu bu gençler AB’ye işçi olmaları kaçınılmaz olacaktır... AB ülkelerinde bile kalifiye elemanlar belki işlere girebilecek, fakat diplomalı olmalarına rağmen vasıfsızlar hiçbir şekilde işe alınmayacaklar. Zaten bunu açıkça söylüyorlar. Türkiye’nin AB’ye alınmayacağını bile bile “AB şampiyonluğunu yapan siyasi iradenin iyi niyetinde şüphe edilmeye başlandı… Bir an için düşünmek gerek, nüfusunun %54 ilkokul mezunu, 7-8 milyonu okur-yazar olmayan bir toplumu AB neden içine alsın ki?... AB, bu cahil insanları kendi içine alı ekmeğine ortak eder mi?

Peki, AB için verilen bu kadar ödün neden?... Siyasi iradece alınan “millî birlik” zedeleyici kararların anlamı ve amacı nedir?...

Neden bu kayıtsız-şartsız teslimiyet?...

Akıl melekelerimizi çalıştırarak düşünelim, lütfen düşününüz…

Sorulması gereken temel bir soru var; Atatürkçülüğün gösterdiği hedefleri, AB’nin neresine oturtmak gerek?

(Devamı gelecek sayıda)

ÖNCEKİ

Seni Ne Kadar Doğru Anladık Gazi Paşam?

SONRAKİ

6 ^0_C

Ramazan Demir

Ab Ve Kemalist Düşünce (2)

Seni Ne Kadar Doğru Anladık Gazi Paşam?

Atatürk’Ün Sofrasında Köylü Halil Ağa… (2)

Önerilen Yazılar

Yorum Yap

Kategoriler

Faydalı Linkler

Son Yazılar

Feodalizmin Devlete İsyanı: Dersim Olayları... (1)

Çanakkale'de Liseli Şehitler…

Tarih Tekerrür Etmesin…

Ramazan Demir

Ab Ve Kemalist Düşünce (2)

Seni Ne Kadar Doğru Anladık Gazi Paşam?

Atatürk’Ün Sofrasında Köylü Halil Ağa… (2)

Önerilen Yazılar

26 Ağustos 1922, Büyük Taarruz Başladı

Türk Patentli İki Eğitim Projesi: Köy Enstitüleri Ve Yüksek Öğretmen Okulla

Yorum Yap

Kategoriler

Faydalı Linkler

Son Yazılar

Feodalizmin Devlete İsyanı: Dersim Olayları... (1)

Çanakkale'de Liseli Şehitler…

Tarih Tekerrür Etmesin…