Çağdaş Toplum Olmak… (3)

6 ^0_C

İstanbul

Ramazan Demir

25 Şubat 2016 Perşembe

Çağdaş Toplum Olmak… (3)

Kendilerini dünyanın merkezi sanan siyasilerimiz, bürokratlarımız, bilim adamı geçinenlerimiz yaptıkları ağız kavgasını, dedikoduyu, kapris çekişmesini "politika" sanıyorlar.

Kelime anlamı bakımından "politika" zaten çok yüzlülüktür; poli=çok; tik=yüz ifadesi; birleştirildiği zaman, "çokyüzlülük" ortaya çıkmaktadır.

Politikanın fazilet olduğunu söyleyenler, önce bu kelimenin anlamını değiştirme gereğini duyabilirler. Diğer yandan, salt anlam kapsamı ve kalıpları içinde olayı tanımlamak ve yorumlamak doğru olmaz; bunu iddia etmek insaflı bir davranış olmayabilir.

Kelime kapsamı bakımından çok fazla "dürüstlük" çağrıştırmazsa da, bu siyasi faaliyet toplumun menfaatlerine yönelik bir iş olarak kullanılırsa, ki bütün dünya böyle anlıyor bunu, gerçekten çağdaş ufku yakalamak mümkün olabilmektedir.

Politika, imkânları ve fırsatları değerlendirme sanatı olduğuna göre, politikacılarımız, neden "Adriyatik-Çin Denizi" çizgisini değerlendiremediler?

Otuz yıldır süren Güneydoğu sorunu-terör sorunu neden bir türlü çözülemiyor?

Ekonomik, politik çıkarların etkileştiği bir komplo ile mi karşı karşıya?

Devlet millet için ise, milletin çektiği bu ızdırap niye?

Devlet bir menfaat grubu için ise, millet nerede, demokrasinin bekçileri nerede, cumhuriyetin koruyucuları nerede, yarının sahipleri gençler nerede?

Demokrasi, siyasi çete kurmak için devleti işgal etmek değildir.

Kişiye göre menfaat sağlayan demokrasi, “sadaka kültürü” ile tembelleşen, üretkensiz bir toplum nereye gidiyor?

Yoksulluğun ve yolsuzluğun diz boyu olduğu, sosyal patlamaların eşiğine gelmiş ülkenin idarecileri, yalan-dolan arenasında mı çıkış arıyorlar?

Milletin böyle bir lükse tahammülü var mı?

Millet, “din ticareti” yaparak ne kadar kandırılabilir?

İkiyüzlülükler daha ne kadar egemen geçer akçe olarak gündemde kalacak?

Bu standartlarla yola devam edecek olursak, çağdaşlaşmanın ucuna varabilir miyiz?

Bu kadar olumsuzluklara rağmen, bu ülkede, hâlâ bir şeyler ayakta kalabiliyorsa, bazı alanlarda işler kısmen yürütülebiliyorsa, demek ki saklı bir güç var.

Toplumun saklı potansiyeli, böyle sıkıntılı dönemlerde devreye giriyor. Politikacılara ihtiyaç olmadan, devlet idaresi çarkları paslanmaya yüz tuttuğu dönemlerde bu saklı potansiyel devreye girmektedir.

Bu saklı potansiyel, kanımızca, ülke insanının dinamik gücü, teşebbüs ruhu ve gözü karalığıdır. Her şeye rağmen olagelen olumlu gelişmeleri bu saklı güce bağlamak gerek.

Doksan yıl önce, dil, yol-yordam bilmeden Avrupa ve Amerika'lara giden, bugünkü Koç imparatorluğunu kuran rahmetli Vehbi Koç'un taşıdığı girişimcilik ruhu, bugün de, genç iş adamlarımızda var.

Avrupa'ya işçi olarak giden insanlarımız, bugün, buralarda "patron" konumuna gelmişlerdir. Rusya, Orta Asya Ülkelerine giden girişimci birçok genç insanımız, imrenilecek konumdalar.

Viyana'nın "klasik kokan" uluslararası meydanında bağlama çalarak "müzik yapan" Anadolulu gencin girişimciliği ve ilk kez 1984 yılında şahit oldum. Benzer şekilde Moskova pazarında nohut ve mercimek satan Çorumlu tüccarın potansiyelini anlayabilecek siyasi kadrolara ihtiyaç var.

"Ankara'nın taşı" olmasa da, "koltuğu" uğruna meydanlara, ekranlara çıkanların fikri düzeylerini, hedeflerini, dünya görüşlerini, mentalitelerini kıyaslayarak irdelediğiniz zaman, bu insanların, bu siyasi kadroların sokaktaki vatandaştan farklı bir şeyler söylemedikleri, toplumun sorunlarına çözüm getirecek çareleri değil ki üretmek, bunları düşünme zahmetine bile katlanmadıkları görülür.

Hal böyleyken, bu siyasilerden birini bir diğerine neden üstün kılsın ki, vatandaş?

Siyasi partilerin ve kadroların vatandaş karşısına çıkışlarındaki çapsızlık ve kapasitesizlik, onların yenilgi almalarını kolaylaştırmıştır.

Çok iyi tespit edilmiş bir nokta var; politikacılar, fikir ve bilgi bazında toplumun gerisinde kalmışlardır. En kaliteli meclis diye sunulan ve topluma lanse edilen meclis bile, kendini aşan insanların göstereceği erdemliği gösterememektedir. Kendi oturacağı koltuğu bile yolsuzluk temeline dayandırmayı başaran meclisin değerli temsilcileri, bu haliyle toplumun önüne nasıl geçebilir?

Toplumsal sorunların düğümleştiği bir dönemde, ister sosyal demokrat, ister sosyal faşist, ister liberal, ister teokrat fikirler olsun, ister ılımlı İslam kıskacında olsun, ülke bütünlüğü içinde geleceğini tartışmak ve çözümler üretmek mecburiyetindedirler. Bazen çok aykırı fikirler bile, iyi çözümleri getirebilir.

Parti bazında olaya yaklaştığınız zaman, iş biraz daha da karışık. Genel başkandan azar işitmemek, muhtemel ikballeri kösteklememek, tepmemek için, en şahsiyetli görünenlerden bile beklenmeyecek davranışları görmek, olmadık madrabazlıklara şahit olmak içten bile değil.

Çağdaş ve demokrat toplum olmanın bir gereği de, farklı düşüncelerin belli paydalarda birleşip renkli zenginlikler oluşturmalarıdır. Siyasi kuruluşlar bunu başaramazsa, toplum fertleri bir bütünlük içinde çağın kurallarını hazmedebilir mi?

Yanlışlara göz yummak olağan hale geldi.

Sonuç, üçüncü yüz yıl eşiğindeki Türkiye'nin yönetimine, "vasatın altında" performans sergileyen kadrolar talip oldu ve iş başına geldiler.

Ellerinde "bond" çantalarıyla dünya piyasalarına girmeye çalışan, mal satan, iş ortaklığı yapan, proje üretip sunan, ihale alan birçok insanımız, firmamız var. Ve bunların hemen hepsi yetişmiş, iyi dil bilen, bilgili, girişimci ve cesur insanlarımızdır. Bunlara, devlet ve siyasi irade önder olamıyorsa bile engel olmamalıdır.

Onları teşvik etmeli, önündeki bürokratik engelleri kaldırmalı. Adriyatik-Çin Denizi çizgisi üzerinde, genç insanlarımızın teşebbüs tohumları ekilmelidir.

Bunu sağlamak için ne yapılabilir?

Yapılacak ilk işimiz nedir?

Bize göre bunun ilk ve ana bir çıkışı olabilir; o da, yalanı terk etmek...

Sermayesi yalan olan her kim olursa olsun iflas bayrağını çekmesi için azami gayreti göstermeliyiz. Toplumsal bilincimiz, çağdaş düşünce sistemlerimiz, eylem planlarımız bu durumlarda çok etkendir. Bu hakkı kullanmalıyız.

Yalan konuşmayı, yalan düşünmeyi, yalan dinlemeyi terk etmek...tek hedef olmalı...

Yalan söyleyen siyasetçiyi dışlayalım, halkın kutsal değerleri üzerinden politika yapan, din ticareti yapan, “hep bana Rabbena” politikası güden siyasetçileri oylarımızla cezalandıralım.

Toplumun göstereceği bu hassasiyet yeni ufukların oluşumunda yeter şart olabilir.

Bilgi ve sevgi merkezli bilinçli davranış, o toplumu çağdaş toplum olma yönünde motive eder. Tek hedef çağdaş toplum kriterlerini yakalamış ve uygulayan bir toplum olmak!...

SON

ÖNCEKİ

Köy Enstitüleri Ve Yüksek Öğretmen Okulları Neden Kapatıldı?...

SONRAKİ

6 ^0_C

Ramazan Demir

Çağdaş Toplum Olmak… (3)

Köy Enstitüleri Ve Yüksek Öğretmen Okulları Neden Kapatıldı?...

Bu Seçimin Bütünlemesi Yoktur

Önerilen Yazılar

Yorum Yap

Kategoriler

Faydalı Linkler

Son Yazılar

Feodalizmin Devlete İsyanı: Dersim Olayları... (1)

Çanakkale'de Liseli Şehitler…

Tarih Tekerrür Etmesin…

Ramazan Demir

Çağdaş Toplum Olmak… (3)

Köy Enstitüleri Ve Yüksek Öğretmen Okulları Neden Kapatıldı?...

Bu Seçimin Bütünlemesi Yoktur

Önerilen Yazılar

Öğrenciden Ebeveynlere Açık Mektup…(2)

Devlet İdaresi Ciddi İştir...

Yorum Yap

Kategoriler

Faydalı Linkler

Son Yazılar

Feodalizmin Devlete İsyanı: Dersim Olayları... (1)

Çanakkale'de Liseli Şehitler…

Tarih Tekerrür Etmesin…